Cando vés
non hai recuncho no que buscar acougo poida,
nin carraxe abonda que se che compare.
Non atopo respostas ás túas preguntas
nin palabras que aloumiñarte o lombo alcancen.
Cando vas
levas canda ti verbas de desasosego,
un infindo camiño de odio
maila terquedade do teu falso sorriso.
Deixando tras de ti
a triste nova
de que has querer voltar.
Nenhum comentário:
Postar um comentário