Xogo a sete mans

Enganáronme pra que xogara
na súa mesa trucada,
que deixase o que tiña,
que ousase arriscar.
Mal levado, coma a peste,
embriagado coma un parvo
só podía apostar.
"Moi ben feito meu rapaz"
dicían mentres me sorían.
Era un xogo seguro
envidei no xogo unha vida,
o derradeiro golpe de sorte
e todo trocaría.
Sete mans unha tras doutra,
non houbo musa aquil día
e dendo o fondo da baralla
o Joker miraba
e mentres miraba dicía
" Benvido á miña pousada,
tranquilo non é-lo primeiro,
nenos coma ti xa antes,
tentaron xogar cos vellos"

Esoutro Eu

Cando vés
non hai recuncho no que buscar acougo poida,
nin carraxe abonda que se che compare.
Non atopo respostas ás túas preguntas
nin palabras que aloumiñarte o lombo alcancen.

Cando vas
levas canda ti verbas de desasosego,
un infindo camiño de odio
maila terquedade do teu falso sorriso.

Deixando tras de ti
a triste nova
de que has querer voltar.